BAZET

Oczyszczanie ścieków odbywa się w przepływowym osadniku gnilnym oraz współpracującym z nim drenażem rozsączającyrn. Osadnik składa się z trzech przepływowych komór. Prawidłowe zastosowanie i eksploatacja gwarantuje odprowadzenie do gruntu ścieków oczyszczonych w takim stopniu, że nie powodują one zanieczyszczenia gruntu, a tym bardziej wód podziemnych.

Przydomowe oczyszczalnie ścieków mają zastosowaną kombinację metod oczyszczania mechaniczną oraz biologiczną tlenową i beztlenową. Ścieki, po podczyszczeniu w osadniku gnilnym, infiltrując przez złoże rozsącząjące są oczyszczane w wyniku procesów fizycznych, biologicznych i chemicznych. Zatrzymanie zanieczyszczeń w złożu gruntowym przy jednoczesnym napowietrzaniu powoduje intensywny rozwój mikroorganizmów tworzących tzw. błonę biologiczną. Mikroorganizmy te dokonują rozkładu zanieczyszczeń organicznych na stałe i gazowe produkty nieorganiczne. Jednocześnie w gruncie zachodzą chemiczne reakcje strącania zanieczyszczeń nieorganicznych, które w zależności od panujących w środowisku warunków (pH, zawartość tlenu w gruncie, itp.) mogą być gromadzone lub wymywane. W efekcie końcowym błona biologiczna działa jak filtr mechaniczno - biologiczny.

Aby przydomowe oczyszczalnie ścieków funkcjonowały poprawnie muszą być zapewnione odpowiednie warunki odprowadzenia ścieków do gruntu (rozsączania). Grunt od początku życia na Ziemi był jednym z podstawowych odbiorników odpadów stałych i płynnych powstających w środowisku. Dzięki odkładaniu się odpadów organicznych w wierzchniej warstwie gruntu powstały gleby jako integralny składnik wszystkich ekosystemów lądowych i niektórych płytkich zbiorników wodnych. W przypadku odprowadzania ścieków do gruntu poniżej warstwy gleby (drenaż rozsączający) pod wpływem infiltracji ścieków dochodzi do biologicznej aktywacji gruntu - rozwija się tzw. błona biologiczna.

Duże nagromadzenie bakterii w wierzchniej warstwie pod powierzchnią drenażu to efekt zatrzymania zawiesin i koloidów, na których namnażają się bakterie heterotroficzne. Warstwa zakolmatowana z upływem czasu ulega powiększeniu wskutek wymywania koloidów i rozpuszczonych substancji biogennych powstałych w wyniku hydrolizy materii organicznej zdeponowanych w porach gruntu. Pod warstwą zakolmatowana występuje druga strefa, w której zmiany składu ścieków są efektem przede wszystkim procesów utleniania materii organicznej i azotu amonowego. W strefach tych zachodzące procesy organiczne przyczyniają się również do zniszczenia bakterii znajdujących się w ściekach. Procesy zachodzące w glebie są procesami tlenowymi, dlatego wymagają dostarczenia do gleby tlenu (rury wentylacyjne oraz odpowiednio duża granulacja złoża). Dobre natlenienie w glebie uzyskuje się w stosunkowo płytkiej warstwie maksymalnie do 1,0 m głębokości w tzw. strefie aeracji. Stąd też wynikają odpowiednie warunki zagłębienia drenażu rozsączającego i odległości od strefy saturacji, która powinna wynosić minimum 1,5 m poniżej dna rur rozsączających.

Osadnik gnilny przeznaczony jest do wstępnego oczyszczania ścieków bytowo - gospodarczych na drodze sedymentacji, flotacji i fermentacji osadów powstałych z zatrzymanych zawiesin. Gazy powstające podczas procesów rozkładu zanieczyszczeń zachodzących w osadniku wydostają się na zewnątrz poprzez przyłącze kanalizacyjne doprowadzające ścieki do osadnika. Przyłącze to połączone jest z kanalizacją wewnętrzną w budynku. Pion kanalizacyjny musi być zakończony rurą wentylacyjną wyprowadzoną nad dach i połączoną bezpośrednio z atmosferą. 

Osadnik gnilny współpracuje z innymi urządzeniami tworzącymi ciąg technologiczny przydomowej oczyszczalni ścieków.

Oczyszczalnie przydomowe firmy WID-BUD® mogą być instalowane w budownictwie jednorodzinnym przeznaczonym dla 2 do 30 osób.

Osadnik gnilny będzie spełniał swoje funkcje zgodnie z przeznaczeniem przy zachowaniu następujących warunków:

Stopień oczyszczania ścieków:

Drenaż rozsączający może być stosowany tam gdzie zwierciadło wody gruntowej w najwyższym położeniu znajduje się na głębokości większej niż 1,5 m od dna rury drenażu rozsączającego oraz gdy grunty są o odpowiedniej granulacji. 

Do określenia przydatności gruntu do podziemnego rozsączania ścieków stosuje się test przesiąkliwości tzw. test perkolacyjny.

Znając rodzaj gruntu na podstawie dopuszczalnych obciążeń hydraulicznych gruntu określa się potrzebny drenaż rozsączający. Obciążenie hydrauliczne drenażu rozsączającego według zaleceń polskich określa się w odniesieniu do l mb długości drenażu.